Sunday, June 30, 2013

ඔබත් ඔබේ පෙම්වතාත් අතර ඇත්තේ සැබෑම ආදරයක්ද ?




ප්‍රේම සම්බන්ධයක් ඇති කර ගැනීමේ දී වගේම විවාහයක් කර ගැනීමේදීත් අප විවිධ කරුණු ගැන සොයා බලනවා. බාහිර පෙනුම, දෙදෙනාගේ අදහස් හා රුචි අරුචිකම්, ආදායම් මාර්ග වැනි කරුණු මේ අතරින් ප්‍රධානයි. මෙහිදී අදහස් හා රුචි අරුචිකම් ගැලපිය යුතුයි කියන මතය නම් නිවැරදි එකක් නොවෙයි. පුද්ගලයන් දෙදෙනකුගේ අදහස් එකිනෙකට ගැළපෙන්නෙ නැහැ. එහෙම ගැළපෙනවා නම් ඒ ජීවිතේ රසවත් වෙන්නෙත් නෑ.


කොහොම වුණත් විවාහයකදී ඔය කරුණු සියල්ලටම වඩා සැලකිල්ලට ගත යුතු කාරණයක් තිඛෙනවා. ඒ තමයි ආදර සම්බන්ධතාවයකින් විවාහ වෙනව නම් අපි දෙන්නා ඇත්තටම ආදරෙයිද?” කියන කාරණාව සහ යෝජිත විවාහයක් නම් ‘අපි දෙන්නා අතර ආදරයක් ගොඩ නැගෙමින් තිඛෙනවාද’ කියන කාරණය.


ආදරය කියලා බොහෝ දෙනෙක් වටහා ගෙන ඉන්නෙ අයිති කර ගැනීම යි. නමුත් ආදරය සහ අයිති කර ගැනීම අතර ලොකු වෙනසක් තියනවා. ආදරය කියන්නෙ මානසික සුව සහනය ඇති කරවන හැගීමක් අයිති කර ගැනීම කියන්නෙ මනසට පීඩා ඇති කරවන කාරණයක්.



අයිති කර ගැනීම කියන්නෙ මොකක්ද?


අපි සාමාන්‍යයෙන් අයිති කර ගන්නේ භාණ්ඩයි. ඒ අනුව ඇඳුම් පැළඳුම් ගෙදරට වුවමනා කරන විවිධාකාරයේ භාණ්ඩ, මෝටර් රථයක් මේ ආදී වශයෙන් නොයෙකුත් දේවල් මේ භාණ්ඩ අතරට ගැනෙනවා. මේ භාණ්ඩවලට බිල්පත් , සමහර ඒවාට වගකීම් සහතික, වාහනයක් නම් ‍පොතක් ආදී වශයෙන් ලැඛෙනවා. අපි මේ භාණ්ඩ ගෙදර තියා ගන්නෙ අපට ඕනෑ හැටියට අපි කැමති තැනක. මේ තමයි අයිති කර ගැනීමේ ස්වභාවය. ඒවා අපට අවශ්‍ය විදිහටම පැවතිය යුතුයි.


ඔබ ආදරය කරනව කියලා හිතාගෙන ඉන්නේ මේ ස්වභාවයටද?

අයිති කර ගැනීම කියන සංකල්පයේදී මූලික වශයෙන් බලපවත්වන කරුණු දෙකක් තිඛෙනවා.





නීති දැමීම


ඇඳුම් පැළඳුම් ගැන, ඇසුරු කරන යහළු යෙහෙළියන් ගැන යන එන ගමන් බිමන් ගැන යනාදී හැම දෙයක් ගැනම නීති රීති පැනවීම මෙහි ස්වභාවයයි. ඒ කියන්නෙ භාණ්ඩයක් මෙන් අපට අවශ්‍ය විදිහට පැවතීමයි. ඒ අනුව නීති එකක් හරි කැඩුවොත් බොහෝ සෙයින් අනෙකා සමග කෝපයට කනස්සල්ලට පත් වෙනවා.


නිතර පරීක්ෂා කිරීම


ඉන්න තැන ගැන විමසමින් නිතර දුරකථන ඇමතුම් දීම, මොකද කරන්නෙ. කවුරු එක්කද ඉන්නෙ ආදී වශයෙන් පරීක්ෂා කිරීම මේ අය තුළ දැකිය හැකියි. මේකත් භාණ්ඩය ගැන සැලකිලිමත් වීම ගැන තමයි. ඒ අනුව තමන්ට නොකියා හදිසියෙන්වත් කොහෙ හරි ගියොත් ඔවුන් තදබල කෝපයට සහ හිත් වේදනාවට පත් වෙනවා. මේ තත්ත්වය වැඩි දියුණු වුණොත් ලිංගික ඊර්ෂ්‍යාව  නම් මානසික ආබාධය දක්වා වර්ධනය වෙන්න පුළුවන්. එවැනි ආබාධයක් ඇති වුණොත් ඒ පුද්ගලයා නිසා සහකාරිය/සහකාරු විශාල මානසික පීඩනයකට ලක් වීම වළක්වන්න බෑ. ඇතැම් විට ඒ නිසාම ඇය/ඔහු විශාද රෝගයට ලක්වීමට බහුල අවකාශයක් තිඛෙනවා.
අයිතිකර ගැනීමේ ස්වභාවය කියන අයගේ මූලික ලක්ෂණ වන්නෙ මේවායි. නමුත් ගමනක් බිමනක් යාමේ දී ආරක්ෂාව තිඛෙනවද? ප්‍රමාණවත් තරමට මුදල් තිඛෙනවද? කෑවද බිව්වද අසනීපයක් තිඛෙනවා නම් එයට ප්‍රතිකාර ගත්තද ආදී වශයෙන් සොයා බැලීම මෙම පරීක්ෂා කිරීම යටතට ගැනෙන්නෙ නෑ.



අයිති කර ගැනීම කියන ක්‍රියාවලිය නිතරම දෙදෙනාටම මානසික වදයක්. අපි හිතමු මේ අයිතිකර ගැනීමේ ක්‍රියාවලිය වැඩියෙන්ම කරන්නේ පෙම්වතා කියලා. එවිට එම පෙම්වතා නිතරම සිටින්නෙ පෙම්වතිය ගැන බියකින්. එයා මට අහිමි වෙයිද කියන පීඩාව ඔහුට නිතරම වද දෙනවා. අයිතිකර ගැනීමට ලක් වන පෙම්වතියට පෙම්වතාගෙ මේ හැසිරීම් ලොකු මානසික වදයක් විදිහට දැනෙන්න පටන් ගන්නවා. 


අපි මුලින්ම කියූ භාණ්ඩයක් අයිති කර ගැනීමේ ක්‍රියාවලියට මේකත් සමානයි. නමුත් සමහර පෙම්වතියන් වගේම පෙම්වතුනුත් ඒ විදිහට තමන් ගැන සොයා බලනවට කැමතියි. ඔවුන් හිතන්නෙ ආදරය කියන්නෙ ඒක කියලයි. ආදරය නිසා කරන සොයා බැලීම කියන්නෙ නීති දැමීම හෝ නිතර සෝදිසි කිරීම කියලා ඔබ හිතනව නම් ඔබට වැරදිලා. කිසිම සතුටක් නැති මානසික පීඩනයක් තමයි අයිති කර ගැනීම කියන්නෙ. ආදරය කිරීම කියන්නෙ ඒ විදිහෙ මානසික ආතතිය ඇති කරවන තත්ත්වයක් නමෛයි. ජීවිතයේ සතුට, සැපත, සුවය, කායික හා මානසික සෞඛ්‍යය වැඩි දියුණු කරවන දෙයක් තමයි ආදරය කියලා කියන්නෙ. ඒ ඇතුළෙ ගැබ්වෙලා තියෙන්නෙ අනෙක් පුද්ගලයා සතුටු වන තරමටම ඒ දෙස බලා තමනුත් සතුටු වීමයි. ඒ ආදරය තුළ බය හෝ සැකය නෑ. ඒ වගේ ආදරයකින් බැඳී සිටින දෙදෙනකුගේ විවාහයන් ඉතාම සාර්ථක එකක් වේවි.

උපුටා ගැනීම - මානසික රෝග විශේෂඥ වෛද්‍ය මහේෂ් රාජසූරිය

සුරාව හා මානය



සමහරක් අපේ සිංහල බෞද්ධයින්ට මානමදය වැළඳී ඇත ......

ලෝකයේ පුද්ගලයන් මත්වන ආකාර දෙකකි. එනම් සුරාව හා මානය වශයෙනි. මෙයින් සුරාව නිසා ඇතිවන මත් බව හෙවත් මදය කෙටිකාලීන වේ. එහෙත් යමෙකු මානය නිසා මත්වුවහොත් ජීවිත කාලය පුරාවට පැවතිය හැක. සත්වයනට මානය නිසා ඇති වනුයේ මෙලොව පිරිහීම, පරලොව පිරිහීම හා මරණින් පසු අපාගතවීම පමණි.

මොනයම් හෝ කාරණයක් නිසා මත්වීම ,උඩඟුවීම බුදු දහමට අනුව මානමදය ලෙස විස්තර වේ. එක් අතකින් එය චිත්තෝපක්ලේෂ ධර්මතාවයකි.තවත් පැත්තකින් වඤ්චක ධර්මයකි. එක්දහස් පන්සියයක් වූ ක්ලේෂ ධර්ම අතර “මානය” එකකි. යමෙකු මානය නිසා මත් වුවහොත් ඔහුට වැරැද්ද නිවැරැද්ද අවබෝධ නොවේ. වනයෙහි යන අන්ධ ඇතෙකු සේ බොහෝ පිරිස් සමඟ අහේතුකව ගැටේ.

තමාගේ තරම නොදැන ක්‍රියා කරන්නා කෙතරම් උත්සාහවත් පුද්ගලයෙක් වුවද විනාශයට පත්වීම වැළැක්විය නොහැක. මානය උමතුවක් හෙවත් පිස්සුවක් ලෙස අටුවාචාරින් වහන්සේ හඳුන්වා ඇත්තේ ද එහෙයිනි.

අභිධර්ම පිඨකයේ විභංග ප්‍රකරණයෙහි මද 27 ක් දක්වා ඇත. එය මෙසේය.

ජාති මදෝ:– මගේ ජාතිය ශ්‍රේෂ්ඨ අතර අන්‍ය ජාති පහත්ය මම උතුම් ජාතිකයෙකි. ආදි වශයෙන් ඇතිවන මත් බව මෙයින් අදහස් වේ.

ගොත්ත මදෝ :- තමා අයත් පෙළපත, එම නාමය නිසා ඇතිවන මත් බව,

ආරෝග්‍ය මදෝ :- නිරෝගි බව නිසා ඇතිවන මානය,

යොබ්බන මදෝ :– යෞවන බව නිසා ඇතිවන මානය

ජීවිත මදෝ :- දීර්ඝායුෂ ලැබීම හේතු කරගෙන ඇතිවන මානය

ලාභ මදෝ :– බොහෝ ආදායම් ඇතිබවන් අන්‍යයන් දිළිඳු බවත් යන හැඟීම නිසා ඇති වන උඩඟුබව

සක්කාරමදෝ :- බොහෝ පිරිසකගෙන් සත්කාර සම්මාන ලැබීම නිසා ඇතිවන මත්වීම

ගරුකාර මදෝ :– අනුන් තමාට ගරුකිරීම නිසා අති වන මත්බව

පුරෙක්ඛාර මදෝ :– දුෂ්කර අවස්ථාවක අන්‍යයන් උපදෙස් ලබා ගැනීමට තමා තෝරා ගන්නවා යැයි ඇතිවන මදය

පරිවාර මදෝ :- බොහෝ පිරිසක් තමා වටා ඇතැයි පිරිස් බලයෙන් මත්වීම

භෝග මදෝ :– තම ජීවිතය ගෙන යාමටත් වඩා බොහෝ ධන සම්පත් ඇති බව හේතුකර ගෙන ඇතිවන මත්බව

වත්තා මදෝ :– ලස්සන රූපයක් ලැබීම නිසා ඇති වන මත් බව

සුත මදෝ :- තමාට වැනි උගතෙක් නැතැයි ඇතිවන මත් බව

පටිභාන මදෝ :– අන්‍යයන්ට වඩා බොහෝ උගත්ය යන හැඟීම

රත්තඤ්ඤු මදෝ :- අන්‍යයන්ට වඩා පැරැණි තොරතුරු දන්නා බව

ආරෝහ මදෝ :- අන්‍යයන්ට වඩා තමා උස්ය යන හැඟීම

පරිනාහ මදෝ :– උස සහ මහත නිසි ආකාරව ඇතැයි යන හැඟීම

මෙම කාරණාවන්ට අමතරව පිණ්ඩපාත, අනවඤ්ඤත ,ඉරියාපථ, ඉද්ධි, යස, සීල, ක්‍ඛාන, සිප්ප, සන්ඨාන, පාරිපුරි වශයෙන් මද 27 සංඛ්‍යාත්මක දැක්වේ.

ඉහත කාරණා සියල්ල පුද්ගලයෙකු තුළ පවතී නම් එය යහපත්ය. මෙහි අයහපත වෙන්නේ ඒ හැම කාරණා නිසා මත්වීමය. උදාර අදහස් ඇත්තවුන් කිනම් සම්පත ලැබුවත් උඩගු නොවේ.

වැලිවිට සරණංකර සංඝරාජයාණනන් වහන්සේ තම උළුවස්සෙහි, “උඩඟු නොව මහණ” ලෙස සටහන් කළේද එහෙයිනි.
යමක් පවතිනවා යනු එය නිරන්තරව වෙනස් වීමයි.මෙය තේරුම් නොගෙන ජාතිය, යෞවන බව, ධනය බලය නිසා මත්වන්නෝ මහත් විපත් ඇතිකර ගනිති. බොහෝ දේ ලැබීම මත්වීමට කාරණයක් කර නොගෙන නිහතමානී විය හැකි නම් වළාවෙන් මිදුන සඳ මෙන් ඔහු බැබළීමට පත් වේවි.

- කොල්ලුපිටිය වාලුකාරාමවාසී සියඹලාගොඩ ධම්මින්ද හිමියන්ගේ ලිපියක් ඇසුරෙනි